ایمن برای: 

اجاق گاز. بعضی از تابه‌های نچسب تا دمای مشخصی، برای فر مناسب هستند؛ برای ایمنی، به راهنمای تولیدکننده مراجعه فرمائید.

مناسب برای:

 تابه‌های نچسب گزینه‌ای عالی برای غذاهایی است که به ظروف می‌چسبند، مثل تخم‌مرغ، ماهیهای ظریف و پنکیک.

متداول‌ترین اندازه‌ها: 

کارتان را با تابه‌های متوسط -توصیه می‌کنیم بین 25 الی 30 سانتی- شروع کنید. در صورتی که برای یک نفر غذا می‌خواهید درست کنید تابه‌های کوچک‌تر هم خوب هستند.

با اینکه تابه‌های نچسب برای هر کاری مناسب نیستند، قطعاً موارد استفاده خودشان را دارند. با ظروف مذکور می‌توانید با روغن کمتر غذا تهیه کنید و نسبت به سایر ظروف بدون فلز راحت‌تر تمیز می‌شوند.

تابه‌های نچسب را می‌شود از انواع مشابهی از فلز به‌کار رفته در دیگر ظروف، مثل فولاد ضد‌زنگ، آلومینیوم و مس، تولید کرد. تنها فرقی که پیدا می‌کند داشتن لایه‌ای نچسب است. متداول‌ترین فلز مورد استفاده در تابه‌های نچسب آلومینیوم آنودایز شده است، چون وزنی سبک دارد، با دوام است، در برابر خوردگی مقاوم و رسانای خوبی است که یعنی زود به تغییرات دمایی واکنش نشان می‌دهد. تفلون، پلی تترا فلورو اتیلن، لایه نچسب که از PTFE مناسب برای خوراکی ساخته شده است مرسوم‌ترین ماده‌ایست که برای ساخت لایه نچسب در ظروف استفاده می‌شود؛ این در حالی است که در سالهای اخیر، انواع گزینه‌های بهتر دوست‌دار محیط‌زیست محبوبیت پیدا کرده‌اند. با اینکه لایه‌های نچسب، بالاخص تفلون، به‌خاطر مسایل ایمنی اعتبارشان خدشه‌دار شده است، غالب تحقیقات در این حوزه نشان می‌دهد تابه‎های نچسب تا زمانی که بیش از حد گرما نبینند ایمن هستند. (با حرارت بیش از حد، لایه مذکور تجزیه می‌شود و ذرات و گازهای سمی از خود ساتع می‌کند که بعضی‌شان سرطان‌زا شناخته می‌شود.) به مرور زمان، لایه روی تابه نچسب شروع به کنده شدن می‌کند. موقعی که چنین چیزی اتفاق می‌افتد، موعد عوض کردنشان شده است. ولی با اینکه ممکن است اندکی ناامید شوید وقتی بفهمید احتمالاً مقداری از تکه‌های لایه شیمیایی را خورده‌اید، هیچ تحقیقی نشان نداده است چنین چیزی به شما آسیب می‌رساند.

شیوۀ تمیز کردن ظروف: 

از سیم ظرفشویی یا تمیز‌کننده‌های خورنده برای تابه‌های نچسب استفاده نکنید. صابون، آب و اسفنج نرم بیشتر باقیمانده‌ها را تمیز می‌کند. تکه‌های سفت را با بروس پلاستیکی برطرف کنید. غالب این نوع ظروف مناسب برای ماشین ظرفشویی هستند، ولی برای اطمینان، به راهنمای تولیدکننده مراجعه بفرمائید. جدای اینکه راهنمایی‌ها چه می‌گویند، شستشویی مداوم در ماشین ظرفشویی به مرور زمان سبب از بین رفتن لایه مذکور می‌شود.

مزایا:
آشپزی با روغن کمتر.
بسیاری از گزینه‌های دوست‌دار محیط‌زیست دارای لایه‌های نچسب هستند که روی حرارت بالا تجزیه نمی‌شوند و ایمن هستند. بعضی از ظروف شامل تابه‌هایی با روکش سرامیکی هستند.
بسته به ماده استفاده شده در تابه، ظرف می‌تواند رسانا گرمایی خوبی باشد (به‌دنبال آلومینیوم آنودایز شده یا فولاد ضد‌زنگ بر پایۀ آلومینیوم یا مس بگردید).
واکنش‌ناپذیر و نامتخلخل.
غذاهای ظریف نظیر ماهی و تخم‌مرغ به تابه نمی‌چسبند و بافتشان از هم پاشیده نمی‌شوند.

معایب:
همراه با آنها باید از کارد و چنگال پلاستیکی (،نایلونی، سیلیکونی) یا چوبی استفاده کرد؛ کارد و چنگال فلزی روی لایه نچسب خش می‌اندازد.
در برابر حرارتهای بسیار بالا مقاوم نیست. لایه‌های نچسب روی حرارت بالا تجزیه می‌شود و برای همین، ظروف مذکور را روی شعلۀ متوسط یا کمتر نگه دارید.
لایه نچسب، بسته به برندش و شیوه مراقبت از آن، طول عمر کوتاهی ممکن است داشته باشد. بیشتر شرکتها ادعا می‌کنند اینگونه ظروف طول عمر بالا، یا حداقل بین پنج الی ده سال، دارند، ولی در عمل، غالب آشپزان هر از دو الی چهار سال یکبار آنها را عوض می‌کنند.